Bram van der Horst leest om aan de realiteit te ontsnappen

Van der Horst (1954) woonde als kind in Zuid-Afrika; zijn ouders waren daar vanuit Nederland naartoe geëmigreerd. Op school leerde Bram uiteraard ook lezen. Een van de boekjes die hij koos om te lezen was ”Paulkie aleen op die wêreld”, een verhaal over een jongen die ’s morgens wakker wordt en dan ontdekt dat hij helemaal alleen op de wereld is. „Dat leek mij heerlijk, ik was zelf ook graag alleen. Maar aan het eind ontwaakt Paulkie uit een droom. Ik voelde me toen zo bedrogen dat ik heel lang niet meer wilde lezen.”

Later ontdekte Van der Horst de boeken van Karl May, over Winnetou en Old Shatterhand. „Waarschijnlijk kreeg ik via mijn oudere broers een paar deeltjes in handen. De verhalen grepen me, ik wás bij de indianen, zag de beelden voor me. Ze gaven me de gelegenheid om te ontsnappen aan de realiteit, want dat deed ik graag in mijn tienerjaren. We waren inmiddels weer naar Nederland verhuisd en ik voelde me op de middelbare school niet erg thuis. In Zuid-Afrika was ik de kaaskop en in Nederland de Afrikaan. Bovendien was mijn vader overleden toen ik 12 jaar oud was. Hij was maar een paar weken ziek geweest. Ik was behoorlijk somber in die tijd.”